We hebben weer een geweldige reeks dagen achter de rug. We vallen hier van de ene absurde situatie in de andere en denken minstens elke dag: “Da kan hier ni, da kan hier ni, da kan hier ni!” Hier volgen de hoogtepunten van de voorbije week.

Dinsdag 23/03:

Hier zijn we naar de markt geweest om twee kippen te kopen. We kregen ze mee in een kartonnen doos. Natuurlijk was het onmogelijk die kippen zo mee naar huis te nemen dus kreeg Flora het briljante idee om de kippen in haar rugzak te steken. Thuis aangekomen was er naar onze grote spijt al een dood. De andere had een astma aanval. De dode hebben we dan direct gepluimd en aangesneden, met hulp van ons broeders want we hadden geen idee waar we moesten beginnen.

Later die dag zijn we op bezoek geweest bij het gezinnetje van onze eerstgeborene hier.

Florien. Ze was nu een maand oud. Weeral in een paradijselijke omgeving tussen de palm – en bananenbomen. Het is hier wel echt een mannencultuur. De papa van Florien kwam ons halen en bij hun thuis aangekomen was hij diegene die heel de tijd het woord voerde. Zelfs als we foefoe en jamma jamma kregen aan tafel kwam de mama er niet bij zitten. Foefoe is een plasticine achtige massa gemaakt van maïs en jamma jamma is een soort spinaziegroeten, dit wordt met de handen gegeten. Wel lekker en we krijgen dat hier altijd als we ergens gaan eten.

Toen die papa ons trouwens kwam halen en toen we naar hun huis stapten pakte hij Flora haar hand vast en bleef hij zo een tijdje lopen, gewoon hand in hand. Voor ons kei vreemd natuurlijk, ma hier ni meer dan normaal.

Donderdag 24/03:

Op verloskamer mogen we nu bevallingen doen zonder supervisie. Vandaag had ik naast mijn zijde ne broeder (onze buurman) staan die zelf eens een bevalling wilde doen. Ow boy, daar stond ik dan aan ne pater uit te leggen hoe hij de baby moest opvangen.

In de avond het etentje waar we met veel spanning naar uit hadden gekeken. Ons twee buren, de gynaecoloog en zijn gezin + zijn hulpje; de vertalerboy kwamen eten. Flora was lekkere koekjes gaan bakken bij de zusters als dessert. Ondertussen had de pater ons tweede kip dood gedaan. Toen Flora thuis kwam hadden we geen water meer dus moesten we beginnen koken zonder water. Gelukkige begon het weer hevig te regenen dus konden we onze groentjes wassen en de afwas doen met het regenwater. Flora stond in haar K-way te koken want moest heen en weer van ons keukentje naar da van de buren lopen omdat wij te weinig vuren hebben. We hadden ons huis gezellig gemaakt en waren echt mega nerveus. Nog erger als de ergste nerveuzelingen in ‘Komen Eten.’ Maar het is echt heel gezellig geweest en Flora heeft nog maar eens haar keukenprinses capaciteiten bewezen. Flora is hier echt de master chef en ik ben haar sous chefke.

Vrijdag 25/03:

Weekje verlof!Om zes uur in de ochtend kwam ne taxi ons halen en bracht ons tot Bamenda. Daar aangekomen wilde we een bus naar Shisong nemen. Er waren geen bussen meer maar wel van die klein minibuskes die helemaal uiteen hangen en waar ge heel de verroesterde binnenkant van het koetswerk in ziet. Daar werden we dan in gepropt tot er geen sardientje meer bij kon. Oke, daar zaten we dan met 20 in een buske voor een rit van 4 uur. Direct 3 Immodiums gepakt. De passagiers, allemaal onbekenden voor elkaar waren aant ruziemaken en aant lachen alsof ze mekaar al jaren kenden. Er was geen asfalt deze rit maar wel een rode hobbelweg. Ons hoofd plakte meer tegen het plafond dan ons poep tegen de zetel. Ja, natuurlijk zijn we in panne gevallen onderweg. Efkes pauze gehouden want de motor was oververhit. Maar wat erger was, ik moest pipi doen… Weet ge nog in ons eerste verhaal dat iedereen gewoon pipi deed naast de bus terwijl alle andere passagiers u konden zien? Wel , da moest ik nu dus ook doen. Want de pipi pauze werd gehouden met enkel open landschap in de omgeving zonder boskes of bomen. Gelukkige hadden we onze kabba aan (dat breed Afrikaans kleed van op Womas’s day) en is Flora dus voor mij gaan staan met haar kleed open. Natuurlijk was iedereen aan zien. Dan toch veilig aangekomen in Shisong. Daar stonden ons vriendinnekes dan op ons te wachten. Wat een heerlijk weerzien!

Zaterdag 26/03:

Ziekenhuis van Shisong bezocht en de verloskamer van Sanne en Joke gaan bezoeken. Naar een stoffenmarkt gegaan en ons weer volledig laten gaan. Daarna iets gaan eten. Ow boy, kip met gebakken patatjes, mmm… Taxi naar huis genomen. Das echt altijd proppen he. Met 4 vanachter en met 2 naast de chauffeur. Langs de kant stond nog de man die mee wilde, toen hij zag dat er geen plaats meer bij ons was deed hij de deur van de chauffeur open en ging hij daar gewoon bij zitten. Daar zaten we dan me 8 weeral kei hard mee te zingen met Waka Waka. ’s Avonds gezellig ‘The Notebook’ gezien op onze 6 dubbele matras.

Zondag 27/03:

Naar de mis gegaan en daar dr. Fostin ontmoet, de beste vriend van onze gynaecoloog. Daarna terug naar het ziekenhuis gegaan. Joke ging mijn zoveelste ingegroeide teennagel opereren. Toen ik flauwviel heeft ze toch een beetje Lidocaïne in mijn teen gespoten. Dat waren de vreselijkste 20 minuten in mijn leven. De Lidocaïne hielp geen vets en ik was aant kokhalzen, aant flauwvallen, aant wenen en ik had bijna in mijn broek gedaan. Maar bon, Joke heeft haar pedicure skillis bewezen en heeft me verlost van die vervelende nagel. ’s Namiddags gaan zonnen aan een watervalletje na een wandeling door het oerwoud. Genieten! ’s Avonds ene gaan drinken met de twee gynaecologen van Shisong.

Maandag 28/03:

Terug naar Njinikom gereisd samen met Hannah en Anneleen. Zij blijven tot vrijdag bij ons. Ze zijn al helemaal in de wolken over ons dorpje. ’s Avonds toen we in ons pyjama gezellig waren aant babbelen stonden ineens onze gynaecoloog + dr. Eugene voor ons deur. Ze wilden ene komen drinken.

Dinsdag 29/03:

De mooiste bergwandeling ooit gemaakt. 2 uur en half geklommen. Echt een crazy bergtocht. Toen we op de top stonden hadden we uitzicht op heel Boyo Devision, dat zijn alle omliggende dorpjes. Ma echt een beetje zot die wandeling, echt kei stijl, soms moesten we met handen en voeten klimmen en op een gegeven moment liepen we op zo’n smal padje dat we de huizen onder ons voorbij zagen duizelen.

Later die dag met de brommer naar Fundong gegaan. Daar zijn we echt naar zo’n droomwaterval gegaan met aan de onderkant zo’n klein meertje, helemaal omgeven door groen. Flora voelde opeens een beest op haar been dat stak. Er zat een oranje angel in haar been en toen ze die er uit haalde begon dat te bloeden. Het zag er echt een beetje raar uit dus zijn we snel naar een taxi gegaan om naar ons ziekenhuis te gaan. Natuurlijk hadden we de net de meest gammele taxi ooit. Die chauffeur moest heel de tijd met zijn voet op en neer die gas drukken en zijn sleuteltje stak hij tijdens het rijden heel de tijd in en uit het slot tijdens het rijden. We vielen heel de tijd stil en dan moesten de twee mannen die mee met ons in de taxi zaten de auto duwen. Uiteindelijk toch int ziekenhuis geraakt en de beet bleek niet zo erg te zijn.

’s Avonds de meest absurde situatie ooit meegemaakt. De priester en Innocent kwamen bij ons op bezoek. Wij hadden er echt al totaal geen zin in want we waren echt uitgeput na die bergtocht. En de priester is de meest hyperactieve persoon aller tijden. Toen ze om zeven uur voor ons deur stonden met ne synthesizer, ne verlengkabel, boxen, een heel verzameling CD’s en flessen bier en wijn wisten we niet wat we zagen. We kunnen gewoon niet in woorden beschrijven wat ne avond dit is geweest.

Woensdag 30/03:

Feest ten huize Florien!!!! Om onze 40^ste bevalling te vieren hadden we een groot feest vandaag van 12 tot 16 uur. We hadden ons huisje gezellig klaargezet om ons nieuwe vrienden te ontvangen. Tis een geweldige namiddag geworden en er is dertig man over de vloer gekomen. Hop naar de 50!