6 maart

We hebben weer een geweldige week achter de rug. Het is nu zondag en is het kei hard aan het regenen. Het regenseizoen begint vanaf maart en eindigt in oktober. De maanden dat wij hier zitten is het niet op zijn hevigst, dus wij hebben gelukkig overdag altijd heel mooi weer en ’s avonds begint het dan te gieten en te onweren. Maar echt vollenbak das niet normaal. Ons dak is gemaakt uit golfplaten dus das echt super luid ‘s nachts. We zijn even niet op internet geweest omdat we de laatste dagen vaak geen elektriciteit hadden. We hebben ook al 5 dagen geen water meer. Das echt wel geen pretje, onze afwas staat in ons keukentje vol met mieren. We hebben ook al ons keukenspullen opgebruikt nu. We hebben elk 1 emmer water en daar wassen we ons mee, we hergebruiken dat water dus dat zit al vol zeep en vuil. Er is geen water nu omdat het droog seizoen achter de rug is en het is pas het begin van het regenseizoen. We hebben net een douche genomen in de regen buiten en ook wat emmers daar gezet zodat we water hebben voor de komende dagen.

Maar wat een dag, we zijn elke zondag vrij en voor de rest leven we zo’n beetje in het ziekenhuis. Vannacht hadden ze ons gebeld om 23 u 15 en hebben we de nacht int ziekenhuis tot 8 gedaan. Deze ochtend (heel moe) naar de mis geweest. Daarna naar de gynaecoloog zijn thuis geweest, maar hij was nog aant slapen dus we gaan in de week eens terug, want we willen zijn vrouw ontmoeten. Daarna naar de naaister geweest voor weer een kleedje. Ja we hebben hier de plaatselijke ZARA ontdekt waar we ons nu laten gaan. Onderweg zagen we de anesthesist die we altijd zien bij een keizersnede, hij zat bier te drinken met zijn vrienden voor zijn huis en vroeg of we niet mee wilden drinken, maar omdat we uitgenodigd waren bij de zusters voor het middageten hebben we toch maar gepast voor ne volgende keer.

De zuster die zijn echt geweldig, da zijn echt de goden van het dorp. Iedereen aanbid die precies en overal waar die komen is het Hello sister, Yes sister, How are you sister. Maar die zijn echt zalig, allemaal van die big mamma’s. Na ons etentje bij de zusters zijn we samen met hun naar ‘the roundabout’ geweest want het waren voorbereidingen voor Woman’s day. Alle vrouwenclubjes van het dorp hadden toneeltjes voorbereid. Wij waren de jury en zaten echt in een soort parochiezaal op het verhoog samen met de zusters. Elke club had hetzelfde kleed aan, mannenlief wat een ambiance was dat! We zijn vroeger vertrokken daar omdat we waren uitgenodigd bij Otto, onze vroedman. Zijn vrouw had voor ons gekookt. En we hebben voor het eerst met ons handen gegeten. Iedereen doet dat hier, maar wij krijgen altijd een vork als we in de kantine van het ziekenhuis of ergens gaan eten. Dan gaat er eerst een kommetje water rond waarin iedereen zijn handen wast.

Het is hier zo mooi. Ons dorp is 1 grote rode aardeweg met allemaal zijwegjes naar nog huizen. Die zijwegjes zijn echt prachtig, echt een paradijs zoals in de Jommekesboeken met bananenbomen, kleine wegjes en bergjes overal. Na ons etentje bij Otto zijn we gaan wandelen in de vallei met Adison en Para, ons overburen. Wou, echt alles prachtig met een overweldigend zicht. Maar toen begon het opeens te regenen en zijn we kei hard naar huis gelopen. We waren echt precies in een orkaan, er waren hagelbollen die kei hard op ons volgen. (Tokkes, het deed me denken aan toen gij met uw BBgun op ons benen schoot) We hebben dan maar van de situatie gebruik gemaakt een douche gepakt in de regen onder onze afvoerpijp.

Eten en de stad!

Gisteren zijn we voor het eerst naar de stad (Bamenda) geweest. We zouden naar een supermarkt gaan. Dat is 1 uur rijden van ons dorpje. Het was de eerste keer dat wij onze omgeving is deftig zagen want toen we aankwamen 2 weken geleden was dat in het donker. Flora en ik werden echt stil van verbazing. Zooooo mooi. Wij willen hier echt niet meer weg gewoon. We zijn in de stad geld gaan afhalen en dan gaan winkelen. We hebben de laatste 2 weken geleefd op brood en rijst en hadden gehoopt om kei veel te vinden in de stad. Ma dat was gene vette. Zie op de foto’s: kruiden, pasta, tomatensaus, couscous, 2 potten gelei, mosterd en maïs. En ook nog wel ananassen en een meloen. Maar we hebben ons wel kunnen laten gaan op de stoffenmarkt. We waren in de stad met de chauffeur van’t ziekenhuis en een zuster die ook dingen moest doen daar. We zijn op restaurant gegaan. Het was daar buffet en we hebben echt gegeten tot we erbij neervielen. We voelden echt de vitaminen in ons lijf komen. Echte verse groenten en vlees en vis voor de eerste keer in 2 weken. We hebben echt nog nooit zo genoten van eten. Maar wat een drukte was dat daar toch in die stad, we waren echt blij toen we terug naar ons vredig dorpje gingen. We zijn met 6 in onze Pick Up teruggereden. Er zat ne dokter van ons ziekenhuis bij en ene van’t leger. We waren samen aan’t zingen en echt plezier aant maken in de auto. We zouden ons echt niet kunnen voorstellen dat we met nen dokter uit Gasthuisberg Waka Waka kei hard meezingen. We hadden ook efkes een zijwegje genomen om ergens iets te droppen en we waren echt in het oerwoud beland, in de pikkedonker.

Verder is het vrij rustig geweest in het ziekenhuis deze week. In Douala bij ons vriendinnekes Hannah en Anneleen is het ook kalm. We denken aan rust voor de storm, zoals we dat wel vaker zien op verloskamers. Dan zijn ze daar ineens allemaal tegelijk daar. Flora heeft nu 8 bevallingen gedaan hier en ik 10. Een paar dagen geleden werden we in de ochtend om 5 wakker gebeld, dus wij naar ginder voor een bevalling. Ik stond voor de vrouw met men schort al aan en men handschoenen toen ik echt voelde datk ging flauwvallen. Flora heeft van me overgenomen en ik ben gaan slapen in ons kamertje. Die appelflauwtes is echt omdat we te weinig eten hier. Twee uur later werd ik gewekt door iemand die naast mijn bed stond, onze gynaecoloog! Ooow lord, ik verschoot echt kei hard. Ondertussen zijn Flora en ik allebei verliefd op hem, das echt een schatje. En diee is altijd kei blij als we met hem mee consultaties komen volgen. Hij wil ons echt alles leren en is altijd van alles aant uitleggen aan ons. We mogen zelf echo’s nemen, hij heeft ons alles uitgelegd. Tis echt ne kei lieve ma soms als hij ons iets uitlegt dan is het zo grappig dat de tranen echt over ons wangen lopen van het lachen. Hij en zijn vertaler boy Abdou, dat is echt het meest komische duo aller tijden. Abdou is 20 en kan gewoon veel talen, maar verder is diee een beetje vreemd. En de gyn adoreert diee echt precies. De gynaecoloog heeft hier een contract voor 2 jaar en daarna wil hij met ons een ziekenhuis starten in Ivoorkust. Iets om over na te denken…

Iedereen is hier super vriendelijk en we hebben altijd dingen te doen, iedereen nodigt ons uit bij hun thuis. Niet ongerust zijn want ze hebben hier toch geen ramen of deuren en iedereen kent mekaar in ons dorp dus er kan echt niks met ons gebeuren. Ons buren (langs alle kanten) zijn echt crazy. Een van ons overburen zet altijd kei luid Celine Dion op. We worden daar mee wakker en we gaan daar mee slapen. Een paar dagen geleden stond hij echt in trance kei hard mee te zingen met ‘You’re my man, I’m your woman’. Hij was echt met zijn armen omhoog en zijn lip was mee aant trillen enzo. En das ne gast van 20. En dan ons 2 paterkes, mannenlief. Gisteren zijn we nog efkes bij hun thuis gegaan, ma die liggen echt met ALLES plat vant lachen. Ze zijn ook daarstraks met ons mee bij de zusters gaan eten en nu komen ze voor een weekje met ons meewerken op ‘the maternity’. We vinden het wel een beetje vreemd, paters in een verloskamer, maar bon, we vinden het wel tof. Op dienst is het altijd ambiance. We hebben in Bamenda een radio gekocht zodat we kunnen zingen in de verloskamer. Want in de week toen het rustig was en ik was aant slapen na mijn appelflauwte, heeft Flora hier iedereen in gang gezet om te beginnen kuisen. Want er hingen echt bloed - en meconiumspatten op de muren, vloer en materiaal. En terwijl we aan het kuisen waren heeft de zuster ons de liedjes van in de kerk leren zingen. Hier zijn ook altijd 3 logistieken in de vroege, 2 in de late en 1 in de nacht. Zij kuisen alles op daar maar zijn er ook altijd bij als we een vrouw onderzoeken of als we een bevalling doen. Ze doen ook mee de tour met de gyn ’s morgens. Da zijn eigenlijk bijna vroedvrouw, die doen wel niks ma ze weten wel alles.

Kortom, we zijn hier echt kei blij en we willen hier niet meer weg. Flora komt met Nelson hier wonen en ik wordt zusterke hier. Of als ik ne man in België vind diee hier met mij in het paradijs wil komen wonen. We denken veel aan jullie en ik mis mijn 6 schatjes. Als ik hier die kindjes zie dan denk ik aan de kleinkindjes. Geef ze allemaal een dikke kus van mij en vertel af en toe iets over hun Tante Dory.

Wij zien jullie graag! Heel veel kusjes.