Ons thuis, het ziekenhuis.

01/03/’11

Wat een pret, wat een pret. We hebben ondertussen al een paar vrienden gemaakt. Onze overburen wonen met 6 studenten in een huis. Ze zijn voor 5 weken in ons dorpje voor stage te doen in ons ziekenhuis. We zijn al een paar keer bij hun op bezoek geweest, om te kaarten en te drinken. ’s Avonds is dat dan met kaarsen want er is meestal geen elektriciteit.

Flora en ik wonen bijna in het ziekenhuis. We zijn hier echt altijd, want het is hier super gezellig. We zijn hier echt thuis. Omdat we hier altijd zijn hebben we zelfs een privékamer gekregen voor als er ’s nachts vrouwen in arbeid zijn. Onze dienst bestaat uit 1ne gang met daar alles op, we kunnen vanuit ons kamerke heel de gang horen dus als er iemand moet bevallen horen we dat wel. De vrouwen liggen hier in slaapzalen bijeen, en de moeders en zussen van de pas bevallen vrouwen die blijven slapen op kartonnen onder het bed en op de grond.

’s Nachts heerst er hier een gezellig kampsfeertje als iedereen hier met z’n olielamp zit. Wij zitten dus nu ook in die gang in ons kamer met de deur open, dus af en toe loopt er is volk binnen en buiten. Onze enige vroedman, Otto hebben we een bijnaam gegeven. We mogen hem Daddy noemen. Met de gynaecoloog is het ook altijd lachen. Hier is er maar 1ne, en we maken echt plezier met hem, zeker als we hem Engels moeten leren.

Om de zoveel tijd gaan we is kijken in de arbeidskamer hoe het met ons vrouwtjes in arbeid gaat. Das ook een zaal met 6 bedden. Maar das daar ook altijd een gezellige boel met de moeders en zussen van de zwangeren. En na de bevalling wordt er soms gedanst. Iedereen doet dan mee, het personeel, de zusters en iedereen die hier al ligt + de familieleden.

Zondag is ons vrij dagje, dan doen we de was en de kuis. Toen we deze zondag lagen te genieten van de zon op een matras in onze tuin stond opeens de bewaker van het ziekenhuis op ons voordeur te bonken. We moesten naar de verloskamer gaan. Toen we daar aankwamen lag er een vrouw met een voet uit haar vagina. Stuitbevalling! Otto vroeg of dat wij de bevalling wilden doen maar voor de eerste keer dat we dit meemaakten wilden we toch is gewoon kijken. Eerst kwam de voet, een been, de stuit, en het lijf, maat toen bleef het hoofd steken. De benen werden dan 360° gedraaid dus da lijf werd echt uitgewrongen. Na mee te duwen op de buik, kwam het hoofd dan toch, na 5 spannende minuten.

Het kind toonde geen teken van leven en moest dringen geaspireerd worden en zuurstof krijgen. Maar omdat er geen elektriciteit was heeft Otto met een leiding geaspireerd tot het vruchtwater in zijn eigen mond kwam. Na 5 minuten en een paar Weesgegroetjes begon het kind dan toch te kreunen. We zijn nog een paar uur gebleven daar want er waren nog 2 vrouwen binnen in arbeid. Flora heeft de volgende bevalling gedaan en ik de laatste.

Toen was het al donker en omdat er geen elektriciteit was heb ik die bevalling moeten doen met een olielamp die Otto naast de vrouw hield.

Voor diegenen die interesse hebben in de verloskunde:

Gisteren hebben we weer elk een memorabele bevalling gedaan. De eerste heb ik gedaan. Het was van een kind dat al dood was omdat de moeder een retroplacentair hematoom had gedaan. Die vrouw was echt kei anemisch en helemaal verzwakt. Ik was daar helemaal alleen met onze 2 overbuurstudenten die voor de eerste dag op de verloskamer stonden. We zaten daar gezellig te praten toen ik opeens int oog kreeg dat het hoofd er uitkwam, snel handschoenen aangedaan en de bevalling gedaan. Was dat even spannend. Maar toen kwam dus da hematoom eruit, groter dan ne gemiddelde placenta.

Gelukkig kwam toen de zuster binnen want da zag er echt ni goed uit. Toen volgde de placenta en nog 2 mega klonters. Die vrouw lag gewoon in ne plas bloed, da stopte ni en liep echt als een kraan. Snel naar lab gegaan voor 2 units bloed en de gyn gaan halen. Erg voor die vrouw, maar wel heel leerrijk voor ons. De vrouw is nu beter.

Daarna deed Flora een bevalling. Ze brak de vliezen en kreeg een hele kwak vruchtwater in haar klompen. Omdat ze wondjes op haar voeten had, ging de vroedvrouw snel een emmer met javel halen en begon die de voeten van Flora te wassen. Maar ondertussen was die vrouw wel aan het persen dus moest Flora springen voor de baby op te vangen. Er was een klein scheurtje, dus heeft Flora voor de eerste keer gehecht.

Daarna zijn we naar ‘the roundabout’ geweest, voor een kleed te laten maken voor woman’s day. Dat is 8 maart en dan dragen alle vrouwen in heel Kameroen een kleed uit hetzelfde stofke. The roundabout is het centrum met een café en een paar winkeltjes. We zijn dan nog ene gaan drinken in het café met een paar dorpelingen, op bezoek geweest thuis bij iemand die werkt in het ziekenhuis en dan de verjaardag gaan vieren van onze overbuur en vriend Adisson. Adisson is een van de 2 studenten die bij ons op dienst staan deze week en voor zijn verjaardag had hij wat wijn en koekjes gekocht.

Dan, lichtjes in de wind gaan werken van 21 u tot 3 ‘s nachts. Nu weten we ook hoe vlot we een bevalling kunnen doen na een paar glaasjes Kameroenese wijn. Nog een spoedkeizersnede gehad, en dan om 3 uur naar huis en eigen beddeke in.