Beste blanke vrienden,

We hebben er net een zware dag op zitten. 10 uur zonder pauze gewerkt, 3 vrouwen in arbeid gehad, bevallingen gedaan, eerste kiezersnede hier gezien en weer ogen opengetrokken. We voelden ons vandaag echte hardwerkende slagersvrouwen, zeker op de moment toen ik ne knip moest zetten met een botte schaar zonder enige pijnstilling. Geloof me, dan loopt het kiekevel over uwe rug! En ik heb voor de eerste keer gehecht vandaag.

Verder weten we niet goed wat te vertellen over de verloskamer hier, alles is zo anders en we verschieten echt van niks meer. Vrouwen bevallen naast elkaar, liggen naakt op tafel, en soms komt er dan is ne vreemde man binnen, wat voor niemand een probleem blijkt. Toen ik daarstraks voor een vrouw stond klaar om de bevalling te doen, viel opeens het achterste stuk van die verlostafel naar beneden, dus die benen van die vrouw vlogen op de grond terwijl die was aant persen. Stel u dat is voor in Gasthuisberg? We hebben al 2 baby’tjes gehad die gestorven zijn op de neonato afdeling. Eentje daarvan hebben wij ontdekt toen we toevallig waren aan het rondkijken in de couveuses. Daar wordt ook echt zo anders mee omgegaan. Eerst zeggen ze dan ‘sorry baby’ tegen die dode baby en dan gooien ze hem weg in de vuilbak.

We leven hier al 4 dagen op rijst en bananen. Als ontbijt vanmorgen hebben we een papaja gegeten die Flora toevallig in onze tuin had gevonden. Daarjuist is Flora naar 2 winkeltjes gegaan voor ons avondeten. In het eerste hadden ze in de aanbieding: pindanootjes en een groene bladgroente. Toen ze vroeg of ze geen vlees hadden begonnen ze met haar te lachen. Met lege handen is ze dan naar een volgend winkeltje gegaan waar ze oh jawel, rijst hadden! Gelukkig hadden we gisteren op de markt 3 peren gekocht die avocado’s bleken te zijn toen Flora met de bananen een fruitlslaatje wilde maken.

Dus dan werd het voor vanavond: rijst met avocado’s. We verlangen echt naar vlees, dus een van de volgende dagen gaan we een kip kopen en onze buren ( de 2 paters) gaan ons leren hoe we die moeten slachten. Chance dat we een beroep hebben waarbij de adrenaline door ons lijf stroomt en waardoor we de honger vergeten. Maar geen nood Mamy en Moeke, Floortje en ik kunnen nog altijd placenta’s eten als onze voorraad minute soepkes er door zit. Ah ja en onze gas is ook bijna op, en in ons dorpje + in de dichts bijzijnde stad is er geen gas meer te vinden. Dus binnenkort zullen we op een vuurtje moeten gaan koken.

Verder zijn we nogal in trek bij de mannen hier. Op onze eerste dag wilde er ene ons kopen voor zijn zoon. Tapir of Daddy cool, wat denkte van 40 koeien in ruil voor uw dochter? Want dat is blijkbaar wat we waard zijn hier. De gynaecoloog zei daarstraks dat hij een kind van mij wilde. Ja ze gebruiken hier nogal directe versiertrucs. Maar geen nood, I do prefer white chocolate.

Als jullie ons binnen 3 maand terugzien zijn we vrouwen geworden met no heart feeling bij: een dode baby, het openscheuren van buiken voor een keizersnede, een hele voorarm in vagina en baarmoeder zonder enige pijnstilling,… We leren ook al onze plan trekken in elke onverwachtse situatie en vinden voor elke probleem een praktische oplossing. Ook zullen we uitgehongerd, behaard, stinkend, masters in het doden van insecten, relaxed en met een vreemd Afrikaans Engels accent terugkomen. Relaxed want alles is hier zo opt gemakske… Mika heeft met zijn ‘Relaxed, take it easy’ het lijflied van Kameroen geschreven. En oh ja onze humor zal nog flauwer worden, want hier lachen ze echt met de raarste dingen. Nu kruipen we ons beddeke in met een theetje en een romantisch boekske. Want morgen vroeg big day, we gaan naar de mis en zijn uitgenodigd thuis bij een van onze collega’s. Spannend!

P.S.: We love you.

(Onze mailtjes en blog verhalen zetten we altijd eerst op onze laptop in word en dan via USB op ne computer in het internetcafé gezet, want internet is zoals de bevolking hier, zo traag. Laat af en toe iets van jullie horen via mail of via onze blog, dat vinden we echt kei leuk. Gewoon hoe het daar is in België, wat jullie doen,…)