22/02/11

Om 7 uur vertrokken uit het klooster/ziekenhuis in Douala om daar de bus te nemen richting Bamenda. Het afscheid van ons vriendinnekes Hannah en Anneleen was zeer emotioneel, we hadden alle 4 spijt dat onze wegen hier zouden splitsen.

Nog gewacht tot 10 uur, tot de bus vol zat en dan zijn we vertrokken. Terwijl we waren aan het wachten begonnen onze darmen allebei te rommelen, dus zijn we gaan vragen aan de mannen om de toiletten voor ons te openen. Toilet = gat in de grond. Terwijl Flora ging gaan stond ik voor haar deur te wachten omdat ze die niet kon sluiten.

Toen kwamen er opeens 2 jonge mannen een babbeltje maken met mij voor Flora haar deur. En Flora kon ons door de kier zien staan dus ik dacht wel al dat ze niet zou kunnen gaan . Ik vroeg die mannen om weg te gaan, en die begrepen da echt ni, ze snapten ook niet waarom ik niet bij Flora int kotje ging. Toen hebben we elk maar 2 Immodiums gepakt zodat we tijdens de busrit niet zouden moeten gaan.

En dan om 10u is onze busrit van 8 uur van start gegaan!

Prachtige natuur met een tussenstop op een marktje waar we iets konden kopen op te eten. Als de reizigers naar het toilet moesten, stopte de bus en gingen ze gewoon naast de bus! Echt we konden gewoon alles zien, bij de mannen en vrouwen, totaal geen gêne. Ook kregen we entertainment van twee prekers waarmee we moesten bidden, zingen en vooral braaf luisteren naar hun verkondigingen.

Als Piet Huysentruit hier zijn en ons zou vragen “wat we vandaag geleerd hebben”

Één: eet massa’s look: “it’s good for everything, you will live longer if you do eat it every day of your life”

Twee: worship god, love the lord, amen, halleluiaaaaa

Drie: love you neighbour, kiss your neighbour, shake hands with your neighbour, …

Toen we aankwamen in Bamenda werden we opgehaald door 3 mannen van ons dorpje, de chauffeur, de klusjesman en the HIV officer van ons ziekenhuis. Echt leuke mensen, ze hebben ons al de geheime taal van het ziekenhuis geleerd. Er bestaat blijkbaar een taaltje met geheime woorden die enkel het personeel kent zodat de zusters ons niet kunnen begrijpen. Gaan we straks op cafe betekend ‘Are we going to kwaf?’.

Aangekomen in ons dorpje toen het al donker was, dus we konden nog niets zien. Het was ook kei hard aan het regenen en onweren. Maar ons huisje is gewoon prachtig! We hebben een living met 4 zetels en een tafel, en ne frigo. 3 slaapkamers zijn er. 2 met 2 eenpersoonsbedden, en eentje met een tweepersoonsbed. Het is geen grote luxe, we zijn precies 150 jaar terug in de tijd. Omdat het kei hard was aant onweren en omdat de elektriciteit vaak uitvalt en dus in het donker zitten, kiezen we voor de master bedroom, met tweepersoonsbed. Voor ons keukentje en badkamer moeten we naar buiten gaan.

Ons hofje sluit aan aan het hofje van 2 broeders. We zitten eigenlijk in 1 lang huis dat is onderverdeeld in 4 huisjes voor ‘the visitors’. We hebben geen stromend water dus we moeten ons wassen in emmers. Als we ’s nachts naar het toilet moeten doen we dat in onze kamer in een kookpot. We durven niet naar buiten.

Toen we ons avondmaal hadden gegeten en toen terug naar onze kamer gingen waren we beland in een horrorfilm, in onze kamer zaten echt honderden langpootmuggen. Flora en ik zijn in het wildeweg beginnen kloppen met ons sletsers, echt die waren overal, in ons bed, in ons valies, onder onze rok. Met gesloten mond zijn we ten aanval gegaan. Toen we the battlefield hadden overwonnen zijn we ons beddeke gekropen. Benieuwd voor morgen ons eerste dagje in ons dorpje!